Historie van de kerk

Geschiedenis van de Onze Lieve vrouwe Kerk

De kerk van Tinallinge is waarschijnlijk gebouwd rond 1250. Het is een recht gesloten zaalkerkje met vier traveeën – ooit in steen overwelfd – en neogotisch ijzeren raamwerk. De bijhorende vrijstaande toren werd in 1727 afgebroken, waarvoor een eenvoudige houten dakruiter in de plaats kwam. De klok daarin werd geschonken door Unico Allard Alberda, unicus collator van Tinallinge.

Hoewel de kerk rond 1250 gebouwd is, stamt het huidige uiterlijk uit 1903, toen een grijze bepleistering werd aangebracht. In de noordmuur aan de westzijde is nog wat van de oude grootformaat baksteen te zien. Alleen de oostkant van de zuidmuur verraadt nog iets van de oorspronkelijke wandindeling: per travee een raam in het midden, geflankeerd door twee spaarvelden voorzien van metselwerk.

Het interieur is eenvoudig en traditioneel. Het 19^e eeuwse hek dat de avondmaalruimte van het koor afscheidt is simpel en onversierd, net als de banken. Door deze eenvoud valt de preekstoel uit 1660 des te meer op: de panelen van de kuip hebben alle een vulling waarop halffiguren staan afgebeeld, die allen een deugd en een zintuig voorstellen. Tijdens de laatste restauratie zijn in het koor muurschilderingen tevoorschijn gekomen, vermoedelijk uit de late 15^e eeuw. Ze laten Andreas zien, een zegende figuur met bol (Christus), restanten van een gekruisigde Christus en een vrouwelijke heilige (vermoedelijk Barbara). Deels over de voorstellingen heen aangebracht zien we een decoratie met plantaardige motieven in roze tinten. Verder is er een eenvoudig orgel; de orgelbalustrade draagt een tekst die de toenmalige, bijzonder hoge landbouwprijzen vermeldt. Bijzonder is het redelijk gave torenuurwerk uit 1545, of waaguurwerk. Nadat Christiaan Huygens in 1657 het slingeruurwerk had uitgevonden werden vele waaguurwerken omgebouwd tot slingeruurwerken, zo ook deze in Tinallinge. Interessant is dat Christiaan Huygens op bezoek is geweest bij het echtpaar Tjarda van Starkenborgh om de plaatsing van de preekstoel te vieren.